سپيدی، سکون و سکوت

اگر در زمان "فلورنس کارز" می زيستم بی‌درنگ به او ايمان می آوردم که می خواست پادشاهی ملکه رعيت پرور را براندازد؛ نقش آن شورشگر بزرگ را فلورنس دی لی در فيلم "محاکمه ژان دارک" بازی کرده است. چند کارگردان ديگر ؛ ژرژ مه ليس، دراير ... و ... نيز ژان دارک را ساخته اند اما روبر برسون کاری ديگر کرده و به قول خودش حقيقتی غير تاريخی را به زبانی تاريخی جلو دوربين برده است . از اين رو فلورنس بيشتر به زمانه ما نزديک است تا قرن سيزدهم و چهاردهم . فيلم برسون به راستی مصداق آفرينش بر بنيان "سپيدی، سکون و سکوت" است؛ سکوتی که به قول مارک روتکو بسيار دقيق است

(Le Procès de Jeanne d'Arc)